Integracja sensoryczna Gdynia

Co to jest integracja sensoryczna Gdynia?

Integracja sensoryczna odnosi się do złożonego sposobu, w jaki układ nerwowy odbiera informacje poprzez receptory sensoryczne. Obejmuje wzrok, zapach, smak, słuch, układ przedsionkowy i dotyk. Integracja sensoryczna jest procesem zachodzącym w centralnym układzie nerwowym, który organizuje informacje sensoryczne w celu stworzenia reakcji adaptacyjnych.

Mózg automatycznie odpowiada na przychodzące wrażenia adaptacyjnymi reakcjami, które pozwalają nam przejąć kontrolę nad naszym środowiskiem. Zaburzenia integracji sensorycznej wpływają na napięcie mięśni, emocje, planowanie ruchu, reakcje posturalne, rozwój mowy, funkcje poznawcze i napięcie mięśni.

Elementy integracji sensorycznej w Gdyni: nacisk - zmysł dotyku, wrażenia, które pochodzą ze skóry, uszu i mięśni. Podróżują one przez obwodowe układy nerwowe i docierają do centralnego układu nerwowego, detekcja - to moment, w którym centralny układ nerwowy odbiera bodźce intruzyjne, integracja - proces łączenia zainfekowanych wrażeń z mózgiem, modulacja - na tym etapie mózg aktywuje pobudzenie, które przekształca informacje sensoryczne w reakcję behawioralną, dyskryminacja - to akt rozpoznawania podobieństw i różnic w bodźcach zmysłowych, reakcje posturalne - są to automatyczne ruchy tułowia i kończyn, które umożliwiają przyjęcie prostej postawy ciała przy jednoczesnej aktywizacji różnych części ciała, praksja - proces planowania motorycznego, który polega na zdolności do stworzenia nowej, złożonej czynności, która wymaga wielu ruchów i zorganizowania swojego ciała do jej wykonania. Zdolność mózgu do przekształcania i modyfikowania oraz nadawania sensu terapii integracji sensorycznej jest jednym z najbardziej fundamentalnych założeń integracji sensorycznej. Drugim fundamentem Integracji sensorycznej jest założenie, że prawidłowy rozwój dziecka obejmuje naturalny, sekwencyjny rozwój integracji sensorycznej (złożone zachowania rozwijają się w wyniku stopniowego nabywania i podtrzymywania podstawowych umiejętności). Trzeci fundament opiera się na fakcie, że integralność nerwowa zależy od prawidłowego funkcjonowania ośrodków korowych mózgu. Do tego niezbędne jest prawidłowe funkcjonowanie układu podkorowego (przetwarzającego procesy sensoryczne).

Jakie są oznaki i objawy zaburzeń integracji sensorycznej Gdynia?

• trudności w jedzeniu,
• problemy z równowagą i koordynacją, co może prowadzić do częstego przewracania się dziecka,
• problemy z koncentracją i częste rozpraszanie uwagi,
• zaburzenia motoryki małej i dużej,
• duża niezdarność, trudności z samoobsługą i brak samodzielności,
• trudna może być nauka jazdy na hulajnodze czy rowerze,
• problemy z wykonywaniem czynności higienicznych: kąpiel, obcinanie włosów, obcinanie paznokci,
• niepewność co do niestabilnego podłoża; konieczność zejścia z podłogi (np. na schodach),
• niechęć do przytulania się lub nadmierne przytulanie w poszukiwaniu stymulacji,
• dezaprobata dla metek na ubraniach; niechęć lub awersja do nowych ubrań, lub odwrotnie - preferowanie bycia ubranym od stóp do głów,
• trudności z zaplanowaniem sekwencji i niemożliwość rozpoczęcia nowej aktywności,
• niechęć do zabaw i gier grupowych; trudności z odnalezieniem drogi na placu zabaw, zwłaszcza jeśli wymagają one trzymania się za ręce, stania w pobliżu innej osoby lub planowania ruchów,
• poczucie zagubienia oraz potrzeba kierowania przez osobę dorosłą przez dłuższy czas,
• duża impulsywność i nadwrażliwość emocjonalna bez uchwytnej przyczyny,
• trudności szkolne: czytanie, pisanie, lateralizacja i przepisywanie z tablicy kredowej,
• zamiłowanie do ekstremalnych zabaw i stymulacji, bez zahamowań,
• u dzieci poniżej 6. roku życia - zwiększona drażliwość, płacz i częste przebudzenia w nocy.

Zaburzenia integracji sensorycznej u autystyków w Gdyni Dzieci ze spektrum autyzmu najprawdopodobniej mają dwa rodzaje zaburzeń integracji sensorycznej: nieprawidłowości w rejestracji i nieprawidłowości z modulacją impulsów sensorycznych. Zaburzenia rejestracji symulantów sensorycznej - zaburzenia te najczęściej dotyczą obszaru bodźców wzrokowych i słuchowych. Mogą jednak dotyczyć również bodźców dotykowych, smakowych czy przedsionkowych (które dostarczają informacji o położeniu ciała, rozróżnieniu góra/dół czy lewo/prawo, co przyczynia się do koordynacji ruchowej). Zaburzenia w rejestrowaniu bodźców mogą objawiać się jako zachowanie dziecka, np. ignorowanie otoczenia, niezwracanie uwagi na dźwięki, które są bardziej intensywne niż reszta otoczenia, unikanie kontaktu wzrokowego. Zaburzenia modulacji stymulacyjnej - zaburzenia te związane są z impulsami dotykowymi i przedsionkowymi. Zaburzenia modulacji bodźców dotyczą dziecka, które nie potrafi się huśtać, wspinać po drabinkach czy kręcić na karuzeli - są to wszystkie zabawy, które powodują, że dziecko czuje się niepewnie pod względem grawitacji. Dziecko to znane jest również ze swojej niezgrabności ruchowej, która przejawia się w tym, że często się potyka, przewraca, nie lubi grać w koszykówkę czy jeździć na rowerze. W zaburzeniach modulacji bodźców mogą występować również specyficzne obrony dotykowe. Wynika to z nadwrażliwości dotykowej dziecka lub przedmiotów i materiałów o określonej fakturze. Dziecko może przechylać się na palcach, aby uniknąć kontaktu z podłożem. Choć mogą wydawać się niezwiązane, wymienione zaburzenia mogą powodować trudności w mowie i komunikacji. Ponieważ planowanie motoryczne zaangażowane w artykulację i syntezę poszczególnych dźwięków jest złożone, obejmuje szereg ruchów w obrębie aparatu mowy. Zaburzenia integracji sensorycznej u dziecka mogą powodować frustrację i negatywnie wpływać na naukę, rozwój emocjonalny i koncentrację.

Terapia integracji sensorycznej

Przed zaleceniem terapii integracji sensorycznej specjalista powinien przeprowadzić dokładną diagnozę. Ponieważ każdy przypadek jest unikalny, ważne jest określenie, który system sensoryczny jest nadwrażliwy lub podwrażliwy. Istotna jest również ocena integracji wzrokowej i dotykowej (tj. diagnoza musi zawierać również informacje o systemach sensorycznych dziecka). Należe zdiagnozować dziecko w takich obszarach jak:

• koordynacja oko-ręka,
• planowanie motoryczne,
• ruchy gałek ocznych,
• przekraczanie linii środkowej ciała,
• reakcje posturalne,
• ogólne przyczyny niepowodzeń i ich wpływ na układ nerwowy.

Integracja sensoryczna - ćwiczenia Specjaliści nazywają terapię integracji sensorycznej "naukową zabawą", ponieważ jest ona bardzo atrakcyjna dla dziecka. Terapia odbywa się najczęściej w sali terapeutycznej wyposażonej w miękkie klocki, hamaki, huśtawki, trampoliny i suche baseny. Ćwiczenia są stale dostosowywane do poziomu rozwoju dziecka, dzięki czemu mogą stymulować jego mózg.

Integracja Sensoryczna - ćwiczenia stymulujące układy nerwowe

• zabawa - zabawa integracja sensoryczna opiera się na koncepcji pobudzenia i hamowania. System ten może być stosowany do każdego rodzaju "głośnej" zabawy, np. granie szybko i wolno lub "zatrzymanie muzyki", np. dziecko będzie skakać, biegać, gdy zagra muzyka lub zadzwoni dzwonek. Będzie świetnie się bawić. Zatrzymuje się po zatrzymaniu sygnału,
• przekraczanie linii pośrodkowej ciała - umiejętność ta pozwala czytać, pisać, ułatwia proces lateralizacji. Ćwiczenia obejmują: np. zabawę w łapanie, żonglowanie i rysowanie ósemek. Można również śledzić wzrokiem przedmiot od lewej do prawej strony, podążając za nim,
• obustronna koordynacja - ćwiczenia wpływające na prawidłową postawę i skoordynowany ruch ciała. Do zabaw rozwijających koordynację dwustronną należą: taniec, jednoczesne machanie rękami, wspinanie się na ściany i spadanie z nich, drabinki i wchodzenie po nich na górę i z powrotem, a także wykonywanie sekwencji ruchów i przeskakiwanie z jednej strony na drugą.

Integracja sensoryczna Gdańsk